De natuurwetten zijn hard

Gisteravond vond ik een klein meesje op mijn terras. Waarschijnlijk was hij niet geslaagd voor zijn eerste vliegexamen. Hij leek wat wankel, duizelig misschien, alsof hij een beetje dronken was. Zou hij tegen het raam zijn gevlogen? Ik heb 'm in een doekje tegen de kou in een plantenbak gezet in de hoop dat hij een beetje bij zou komen en weer weg zou vliegen.
De volgende ochtend zat hij daar nog steeds. Nouja, hij was tussen de planten gaan zitten, waardoor ik dacht dat hij er wel een beetje bovenop was. Helaas daar leek het niet op toen hij steeds omviel en niet echt van het lepeltje water dronk. En wat eten die vogeltjes eigenlijk? Heel veel wormen waarschijnlijk.
Toen we buiten aan het ontbijt zaten vroeg Tijn me wat er nu met het meesje aan de hand was en waarom zijn familie hem niet gewoon kwam ophalen... Tja, hoe kon ik nu uitleggen dat je in de natuur geacht wordt om jezelf te redden en als je daartoe niet in staat bent word je verstoten. Geen persoonlijke begeleiding, geen remedial teaching, geen verzorging, geen speciaal onderwijs, geen begeleid wonen...
's Middags was het meesje tussen de lavendel ingeslapen.
Helemaal alleen.