Mooie initiatieven!

Toen wij startten met de Stichting Hoezo Anders vroeg ik me wel eens af of ik nu wel zeker wist of ik niets over het hoofd had gezien. Of er niet ergens op het internet wel een site was met alle informatie voor mensen, en vooral jongeren dus, met een (niet-zichtbare) beperking. Nu we steeds meer vertellen over ons initiatief krijgen we steeds vaker de bevestiging dat het echt een goed idee is waar behoefte aan is. We gaan dus door!
Die bevestiging zagen we bijvoorbeeld bij een initiatief als Lotje & Co en vandaag kwam ik in contact met de bedenkers van Handispot. Michaelrobbert van Gemen en Ton Bus vroegen zich af waarom er niemand is die Google, Startpagina, Hyves en de doelgroep combineert? Ook zij roepen dat het een hele klus is om de juiste informatie te vinden. Alle informatie is zo verspreid op het internet dat je vaak niet eens meer wilt gaan zoeken. Michaelrobbert van Gemen wil een website waar je echt graag lid van wilt zijn zonder dat je het gevoel krijgt dat je in een hokje wordt gezet. Net als met Hoezo Anders...volgens mij gaan er de komende tijd mooie oplossingen komen voor mensen mét beperking die niet dat label willen hebben.

Voor meer informatie: http://www.handispots.nl/ en http://handispots.wordpress.com/

Hoezo simpel?

Recent kwam ik op de site van Kenniscentrum Crossover. Crossover wil zoveel mogelijk jongeren met een functiebeperking zelfstandig laten worden en een eigen plaats in de maatschappij laten vinden. Daar kunnen wij ons van Hoezo Anders natuurlijk helemaal in vinden. Maar toen ik dit weekend Balans Magazine ontving met daarin een interview met de directeur Yolan Koster, was ik toch wat verrast door haar uitspraken. Ik haal er een paar uit: 'Ouders en kinderen moeten niet de gevangene worden van de aandoening...ook leren hoe je daar in de samenleving mee om moet gaan'. Eh ja, denk ik dan meteen en de samenleving met de aandoening.
Of deze: 'Ouders en jongeren voelen een grote noodzaak om zich te manifesteren op wat de kinderen niet kunnen, want dat verschaft toegang tot allerlei regels en voorzieningen'. Ik ken eigenlijk geen enkele ouder die daar z'n best voor doet?! En ja, misschien die ouders die het al niet zo makkelijk hebben (maar zo hard knokken!) en dan, met pijn in hun hart, moeten aangeven wat hun kind echt niet kan, anders krijgen ze geen PGB...
Maar deze opmerking heb ik wel een paar keer moeten lezen: Veel jongeren met een psychiatrische stoornis hebben 'problemen met het managen van hun medicatie' ...het is belangrijk een doel te formuleren zodat duidelijk wordt dat medicatie een voorwaarde is om dat doel te realiseren..'dat bevordert de medicatietrouw'. Simpel vond ze nog. Nou van de jongeren die ik heb gesproken was er geen één die niet wilde werken of geen doel had in zijn/haar leven. Maar wellicht heb ik alleen de Wajongeren gesproken, die zo graag economisch zelfstandig willen zijn en de kans niet krijgen door de regels en wetten van diezelfde overheid die ze nu gaat straffen met een korting. Hoezo simpel.