
Toestemming vragen voor het plaatsen van het tweede gedichtje (dat je ergens verderop kunt lezen), was wat ingewikkelder want de schrijver/dichter Hans Andreus leeft al een paar jaar niet meer. Dus eerst via één van zijn uitgevers geprobeerd. Die stuurde mij weer door naar zijn weduwe en die had geen mailadres. Ik heb haar in een brief uitgelegd waarom en waarvoor en verwachtte dat het antwoord pas na weken zou komen (geen idee waarom). Binnen een week kreeg ik een brief terug en het mag! Ik kreeg gewoon een brok in m'n keel. Het was alsof ik een prachtig cadeau in ontvangst nam. Blijkbaar besef ik door dergelijke reacties waar ik mee bezig ben. Dit is niet gewoon; dit is anders en mooi. En dat is het!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten