Als het niet jouw achtertuin betreft, zal het je compleet ontgaan dat er zware tijden aankomen voor mensen met een beperking...en dat klinkt al onwaarschijnlijk want als je een beperking hebt, heb je het per definitie al niet makkelijk. Misschien snap ik daarom de discussies ook niet over inclusie en segregatie.
Op de blogsite van CrossOver staat een interessant gesprek met professor Sax over inclusief onderwijs. De vraag die gesteld wordt is in hoeverre je speciale activiteiten moet organiseren voor jongeren met een beperking. Natuurlijk zou het prachtig zijn als het allemaal niet nodig is. Denk je 'ns in hoe fijn het zou zijn als je niet gepest wordt omdat je anders bent, als je geen moeite met leren hebt omdat concentreren moeilijk voor je is, als je lijf kan doen waar jij van droomt en als iedereen begrijpt dat je wat meer tijd nodig hebt om te doen wat je graag zou willen. Dat is voor heel veel kinderen, jongeren en volwassenen dus niet zo vanzelfsprekend.
In het speciaal (voortgezet) onderwijs ben je ten eerste geen uitzondering en blijk je opeens iets te kunnen wat een ander niet kan. Er is tijd en aandacht voor je en er wordt gewerkt aan wat je wel kunt. Je blijkt ook over een talent te beschikken! Je moet evengoed hard werken, maar dat is niet erg want je wilt heel graag meedoen. Je wilt net als een ander alles zelf kunnen doen. En wellicht door een tijdje deze speciale aandacht te krijgen, zien anderen het ook. De kracht van persoonlijke aandacht. Ja, het zou mooi zijn als dat voor iedereen in het (regulier) onderwijs geldt, maar dan hebben we nog een lange weg te gaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten