Onzichtbaar

In de afgelopen jaren zijn heel wat initiatieven ontplooid om kinderen en jongeren met een beperking op een positieve manier onder de aandacht te brengen. Mevrouw Fluitekruidje maakte een prachtig fotoboek over kinderen met het syndroom van Down. De Upside van Down. De foto’s kregen zoveel aandacht omdat de beelden ook een paar keer op prominente plekken in steden heel groot geëxposeerd werden. Een aantal moeders (vooral; ik ben slechts een enkele vader tegengekomen) schreef een boek over het proces met en van hun kind. Meestal ging het ook heel duidelijk om hun eigen proces. En er kwamen zelfs magazines zoals Lotje & Co en Unlimited Magazine. Een mooie ontwikkeling. Is het nodig? Is het niet een beetje dubbel?

Aan de ene kant willen we juist niet dat onderscheid. Jongeren roepen dat ze ‘gewoon’ willen zijn en ook zo behandeld willen worden. Aan de andere kant is het goed om de verschillen te laten zien…ze zijn er immers gewoon. En zolang de maatschappij, wij met z’n allen, het nog helemaal niet zo ‘gewoon’ vindt, is het blijkbaar nodig om te laten zien wat het betekent om ‘anders’ te zijn. Soms gaat het ook helemaal niet samen. In de sport zie je bijvoorbeeld dat NOC NSF pleit voor integratie, maar de werkelijkheid is dat je met je te korte been nu eenmaal niet zo hard kan rennen als de rest en steeds de bal mist. Tussen de andere ‘beperkten’ blijk je opeens een talent te hebben of wel de snelste te zijn. Hoe motiverend is dat?!

Een hele grote groep waar we nooit bij stil staan, is de groep met een licht verstandelijk beperking. Uit cijfers blijkt dat 1 op de 6 Nederlanders te zijn. Een instelling in Friesland liet vorig jaar een fotoboek maken door fotograaf Corbino. Mooie zwart-wit portretten van kinderen en jongeren. Geen speciale modellen. Niet gestileerd. Geen visagie. En nee, je ziet dus niks aan die jongeren. Het boek heet dan ook treffend ‘Onzichtbaar’. De bedoeling van het boek is om de jongeren juist zichtbaar te maken. Te laten zien dat dit ook jongeren zijn met dromen en plannen. En dat ze de kans moeten krijgen om die te realiseren. Misschien hebben ze daar dan een beetje meer hulp bij nodig. Wat mij betreft kan dat niet genoeg uitgelegd en onder de aandacht gebracht worden. Net zo lang totdat iedereen het snapt.